به گزارش مشرق به نقل از ميراث آريا، هيچ عارضه‌اي در طبيعت به اندازه آبشارها، محصور کننده و دلفريب نيست. خروشي طوفان گونه از برخورد جريان‌هاي تند آبي که از ارتفاعي بلند به پايين سقوط کرده و در مسير خود، ديوارهاي پرتگاه‌هاي وحشت آوري را مي‌پوشانند.آنچه که در ادامه مي‌خوانيم برگيزده‌اي از چند آبشار ديدني و مشهور جهان است که به دليل برخورداري از ظاهر و نمايي زيبا، همه ساله ميزبان جمع کثيري از گردشگران مي‌باشند.
درياچه پليتويس،کرواسي:
مي‌گويند اگر دره زيباي گرند کانيون نيز از خزه‌هاي سبز و رنگارنگ پوشيده مي‌شد و گستره بستر آن را 16 درياچه در برمي‌گرفت و سرتاسر ديوارهايش را هزاران آبشار کوتاه و بلند مي‌پوشاند، مي‌توانست تا اندازهاي بسيار ناچيز شبيه به پارک ملي درياچه پليتويس در جنوب غربي کرواسي شود.
درياچه‌اي که رنگ آب آن به لطف تلفيق خارق‌العاده‌اي از ارگانيزم‌ها و مواد معدني که از کوه‌هاي آلپ سرچشمه گرفته‌اند کاملاً فيروزه‌اي است.
بخش خدمات تفريحي درياچه پليتويس، همه روزه تورهاي تفريحي سه ساعته برگزار مي‌کند که هزينه ابتدايي آن به صورت گروهي از 130 دلار شروع مي‌شود اما به گفته آن‌هايي که تجربه گشت و گذار در اين مکان را داشته‌اند، هيچ يک از اين تورها،به جذابيت کشف تمام زواياي آن به صورت انفرادي نيست. اين پارک که از آبشارها و غارهاي متعددي نيز برخوردار است داراي دو ورودي مجزا از هم مي‌باشد که در مجاورت آن‌ها غرفه‌هايي براي اطلاع‌رساني گردشگران قرار داشته و بازديد‌کنندگان مي‌توانند در مواقع لزوم اطلاعات مورد نياز را از اين غرفه‌ها دريافت کنند.
آبشار نياگارا، نيويورک و کانادا:
آبشار نياگارا که دقيقاً در وسط مرز مشترک کانادا و آمريکا قرار گرفته، قدرتمندترين آبشار قاره آمريکاي شمالي محسوب مي‌شود. اين آبشار به سه آبشار کوچک تقسيم مي‌شود که يکي از آن‌ها "آبشار آمريکايي" نام داشته و از ارتفاعي 167 فوتي برخوردار است،ديگري آبشاري به نام "بريرال ويل" با ارتفاع 181 فوت است که در مرز آمريکا قرار دارد و آبشار سوم نيز "نعل اسب" نام داشته و با ارتفاع 158 فوتي خود به سرزمين کانادا مي‌ريزد. اگر چه بحث‌هايي پيرامون بهترين نما براي تماشاي آبشار وجود داشته و همواره گردشگران بر سر انتخاب کشور مناسب به منظور لذت بردن از چگونگي سقوط آب‌ها با مشکل مواجه هستند،اما بر خلاف تصور، کرانه‌هاي ساحلي در هيچ يک از خطوط مرزي دو کشور همچون نماي داخل آب، از جذابيت بالايي برخوردار نيستند. نياگارا امتدادي 17 مايلي به سمت شمال داشته و طي کردن آن 25 دقيقه به طول خواهد انجاميد.
آبشار ايگوآزو، آرژانتين:
شبکه‌اي از 275 آبشار کوچک و بزرگ که محدوده‌اي به امتداد دو مايل را در برمي‌گيرند، ايگوآزو را تبديل به چنان آبشار متحدالشکل وسيعي کرده‌اند که بازديد‌کنندگان در نگاه نخست، آبشار نياگارا را در برابر آن بسيار ناچيز مي‌شمارند. جريانات آبي که از ارتفاع به سطح درياچه آبشار برخورد مي‌کنند چنان پراکنده مي‌شوند که گويي تمام آب بستر درياچه به نقاط اطراف پاشيده شده است.
يکي از خوش‌منظره‌ترين بخش‌‌هاي ايگوآزو، آبشاري به نام «گلوي شيطان»است که شکلي نعل اسبي داشته و داراي 269 فوت عرض و دو هزار و 300 فوت طول مي‌باشد.
از جمله جاذبه‌هاي تفريحي که در کنار آبشار قرار دارد، قطار جنگلي و پل‌هاي پياده‌رويي است که در اطراف آبشار قرار داشته و بازديد‌کنندگان با استفاده از آن‌ها مي‌توانند تمام مناطق مشرف بر ايگوآزو را مشاهده کنند.
آبشار هاناکاپي‌آي، هاوايي:
نام آبشار هاناکاپي‌آي،همواره در ذهن مخاطب زيبايي‌هاي بکر مناظر پارک ژوراسيک را متبادر مي‌کند. رگه‌هاي نازک از جريان آب که حاصل بارش‌هاي جنگل‌هاي باران‌زا بوده و صخره‌هاي آتشفشاني به ارتفاع 300 فوت را مي‌پيمايد زيبايي خاصي به آن بخشيده است.
از جمله فعاليت‌ها و سرگرمي‌هايي که گردشگران مي‌توانند در اين منطقه انجام دهند، کوهپيمايي است. فعاليتي که در عين سرگرم‌کننده بودن اگر با خنک‌کردن مداوم همراه نباشد مي‌تواند افراد را در زير آفتاب سخت منطقه زمين‌گير کند. در ادامه مسير بازديد‌کنندگان مي‌توانند از جنگل درخت بامبو ديدن کرده و از بخار آب تازه لذت ببرند.
بهترين ماه براي بازديد از آبشار هاناکاپي‌آي از اواسط سپتامبر تا دسامبر و ژانويه تا مه است.
آبشار يوسميت، کاليفرنيا:
ارتفاع اين آبشار سه دهنه از قله تا انتها،دو هزار و 425 فوت است.
اين آبشار به خودي خود دلفريب و اغواکننده است. اما اين صخره‌هاي گرانيتي و درخت‌هاي عظيم‌الجثه سکويا (sequoia) هستند که اطراف آن را محاصره کرده و آبشار را به يکي از برجسته‌ترين مناظر طبيعي آمريکا تبديل کرده‌اند. دره يوسميت که اين آبشار در آن جاري است. از هر سو داراي نماي مناسب براي تماشاي کامل آبشار است. علاوه بر آن تجهيزات خدماتي رايگاني همچون اتوبوس‌هاي تندرو در محل مستقر شده‌اند که در عرض 20 دقيقه تمامي مناطق دره يوسميت و آبشار آن را به بازديد‌کنندگان نشان مي‌دهند.
آبشار ويکتوريا، زيمباوه و زامبيا:
آبشار ويکتوريا با ارتفاعي نزديک به يک مايل که تقريباً دو برابر آبشار نياگارا مي‌باشد از توده عظيم جريان آبي برخوردار است که در هنگام برخورد به درياچه يا استخر زيرين آبشار آنچنان پراکنده مي‌شوند که در روزهاي معمولي حتي تا فاصله 30 مايلي نيز قابل رويت هستند.
از ديگر ديدني‌هاي نهفته در اطراف آبشار جمعيت حيات‌وحش آن بوده و در اغلب مواقع مي‌توان حيواناتي همچون بابون، فيل و اسب‌هاي آبي را در اطراف آن مشاهده کرد.
دو روش براي بازديد از اين آبشار وجود دارد که اولين آن سفري آبي از رودخانه "زامبزي" بوده که به ويکتوريا منتهي مي‌شود و راه دوم نيز چرخ‌زدن در آسمان آبشار با هليکوپتر و مشاهده کرگدن‌هايي است که براي آب‌تني خود را به بستر درياچه ويکتوريا مي‌رسانند.
آبشار ساترلند، نيوزلند:
پارک ملي فيوردلند در جنوبي‌ترين نقطه از جزيره جنوبي، مکاني ويژه آبشارهاي متعددي است که حاصل بارندگي‌هاي 300 روز از سال بوده و از ارتفاعات اين منطقه جاري مي‌شوند. از جمله اين آبشارها که تعداد آن‌ها به صدها عدد مي‌رسد، آبشار ساترلند با ارتفاع هزار و 904 فوت که از زيباترين آن‌ها محسوب شده و جريان آن همواره از راست به چپ در حال تغيير و از اينرو به سه دسته بخش مختلف تقسيم مي‌شود، قرار دارد.
بهترين مسير براي ديدن آبشار، شکاف ميلفورد نام دارد که پس از يک کوهپيمايي سه مايلي قابل دسترسي است. گفتني است از اين منطقه تا پايين‌ترين سطح آبشار که همان بستر درياچه آن است، 45 دقيقه فاصله زماني وجود دارد.
آبشار آنجل، ونزوئلا:
آبشار آنجل، مرتفع‌ترين آبشار جهان به شمار مي‌رود، که طول پرتاب جريان آب در آن از محل سقوط تا بستر درياچه سه هزار و 211 فوت است. اين ارتفاع به قدري زياد است که بخشي از آب پيش از برخورد با سطح زيرين در ميانه‌هاي راه تبخير مي‌شوند. از سويي ديگر اين فاصله به اندازهاي است که در هنگام مشاهده آبشار از پايين به بالا نمي‌توان منطقه سقوط آب را شناسايي کرد. بر خلاف اکثر آبشارها، آنجل از ذوب شدن برف‌ها، آب درياچه يا رودخانه تغذيه نمي‌شود، بلکه سرچشمه و منبع اصلي آن باران‌هايي است که از ابرهاي گرمسيري مي‌بارند.
کوه‌نوردي، قايق‌سواري، و غواصي در اعماق درياچه آنجل، از جمله تفريحاتي است، که گردشگران هنگام بازديد از آبشار مي‌توانند از انجام آن‌ها لذت ببرند.
